Jak wybrać wiązania skialpowe? Wskazówki i porady

Skialp to prawdopodobnie najbardziej swobodny i elegancki rodzaj poruszania się w zimowych górach. Sprzęt skialpinistyczny może dać nam niesamowitą elastyczność i szybkość w zaśnieżonym terenie górskim, gdzie w przeciwnym razie bylibyśmy bardzo wyraźnie ograniczeni - bylibyśmy niezwykle wolni lub w ogóle byśmy nie przeszli.

Jak wybrać wiązanie skialpowe?

Aby sprzęt działał tak jak powinien i dawał nam maksimum korzyści, musimy go dobrze dobrać. Musimy prawidłowo połączyć narty, wiązania skialpowe, buty narciarskie i uprzęże wspinaczkowe zgodnie z ich głównym przeznaczeniem i tym, czego od nich oczekujemy. Obecnie istnieje szeroka gama modeli, więc pierwszym pytaniem, na które należy sobie odpowiedzieć, jest to, do czego zestaw skialpowy powinien być używany w pierwszej kolejności:

- Czy jestem bardziej romantyczną, wyluzowaną osobą, która na swoich skialpach będzie odbywać relaksujące wędrówki po odległych dolinach?
- A może jestem zorientowanym na wyniki sportowcem wytrzymałościowym, który będzie biegał pod górę, liczył metry w pionie i rejestrował tętno?
- Czy w głębi serca jestem freeriderem, który przekroczy granicę i chce czerpać jak najwięcej przyjemności z biegania?
- A może jestem alpinistą, który będzie chciał zdobywać wysokie szczyty na nartach, od czasu do czasu skalując teren lub przemierzając długie alpejskie trawersy od jednego schroniska do drugiego?

RÓWNIEŻ SIĘ PRZYDA:

JAK WYBRAĆ PLECAK SKIALPOWY?

JAK SIĘ UBRAĆ DO SKIALPINIZMU

JAK WYBRAĆ NARTY SKIALPINISTYCZNE

JAK WYBRAĆ BUTY NARCIARSKIE

JAK WYPOSAŻYĆ SIĘ DO SKIALPINIZMU

Tak więc, są to podstawowe pytania, które każdy powinien sobie zadać, zanim zacznie kompletować swój sprzęt skialpowy. Pamiętajmy, że sprzęt skialpinistyczny to zawsze kompromis pomiędzy różnymi zaletami i wadami. Tak jak nie ma uniwersalnego roweru, który byłby idealny do jazdy po szosie i w terenie, tak nie ma uniwersalnego sprzętu skialpowego, który byłby dobry do wszystkiego. Podsumujmy ogólne rozważania i przyjrzyjmy się w szczególności wiązaniom do skialpinizmu.

RAMA VS. WIĄZANIA PINOWE

W przeszłości wiązania były zdominowane przez wiązania ramoweale obecnie są one prawie porzucone, a rynek jest zdominowany przez wiązania typu pin. Ponieważ na przestrzeni lat zostały one technicznie ulepszone, nadają się teraz do każdej dyscypliny, w tym do wyczynowego freeride'u. A ich lekkości nie przebije żadne inne wiązanie.

WYPOŻYCZONA DESKA VS. FREE

"Grammerzy", czyli osoby szukające jak najlżejszego wiązania, z pewnością nie będą się wahać ani chwili i będą chcieli wwiercić wiązanie bezpośrednio w nartę, unikając w ten sposób stosowania płyty, która pozwala wiązaniu lekko się przesuwać i dostosowywać jego nachylenie do różnych rozmiarów nart. Ja na przykład wolę wiercić wiązania bezpośrednio w nartach, bez płyty, i jest to z pewnością atrakcyjne rozwiązanie - posiadanie wiązań tak lekkich, że nie można zrobić nic innego. Po co mieć coś dodatkowego na nodze?

Warto jednak mieć na uwadze, że jeśli zdecydujesz się na wymianę nart na nowe, napotkasz pewien problem - nawet jeśli prawdopodobnie kupisz buty w tym samym rozmiarze (powiedzmy 41,5 EU), każdy model i marka będzie miała inny rozmiar szkieletu o kilka milimetrów i nagle twoje narty nie będą pasować do wiązań. Dlatego też jest wiele osób, które wolą umieścić płyty pod wiązaniami skialpowymi i uzyskać łatwo regulowany rozmiar kroku za cenę kilku dodatkowych gramów.

SMYCZ/WALIZKA VS. HAMULCE

Jak zwykle, oba rozwiązania mają swoje wady i zalety. Smycz to w zasadzie lina, która służy do przypięcia narty do narciarza, tak aby narciarz nie mógł jej zgubić w razie upadku, gdy wiązania bezpieczeństwa się rozłączą, a narta może zjechać ze stoku. Można od razu pomyśleć, że właśnie do tego służą klasyczne hamulce narciarskie. Istnieje jednak wiele sytuacji na stoku, w których klasyczny hamulec nie jest najlepszym rozwiązaniem. To nie tylko klasyczny upadek na nartach. Można też wpaść w szczelinę lodowcową na wyciągu narciarskim, gdzie narty są złapane przez narty, ale nie przez hamulec.

Podobnie, w bardzo głębokim puchu znacznie lepiej jest trzymać nartę na stojaku, a nie na hamulcu, ponieważ nie zgubisz jej w białym puchu. Nawet na oblodzonych, twardych nawierzchniach, tak typowych dla skialpinizmu zimą i wiosną, sikacz sprawdza się znacznie lepiej niż hamulec, który na twardych nawierzchniach po prostu sobie nie poradzi. Również w sytuacji, gdy chcemy postawić narty w stromym i odsłoniętym miejscu, sichrak wygrywa.

Istnieją jednak dwie strony medalu: jeśli masz grip bar, narty mogą cię posiniaczyć podczas nieprzyjemnego upadku, podczas gdy z hamulcami upadki są całkowicie bezpieczne. Ponadto lawinowa tradycja mówi, że w przypadku upadku w lawinie, znacznie lepiej jest, jeśli narta trwale oddzieli się od narciarza, w przeciwnym razie działa jak kotwica i utrzymuje cię głęboko w strumieniu śniegu. Jednak producenci odpowiedzieli, że każda oryginalna smycz ma maksymalny limit, po przekroczeniu którego po prostu się zerwie. A teraz rada od babuszki! Na przykład upewniłem się, że mam kijki skialpowe, ale na wiązaniach freeride'owych mam hamulce, aby narty nie miażdżyły mnie podczas upadku przy dużych prędkościach.

ILE POZYCJI PIĘTY?

Chociaż wiązania skialpowe do jazdy wyczynowej nie mają podbicia pod piętę lub jest ono stałe i nieregulowane (bo kto by je regulował przy takiej prędkości!), większość wiązań skitourowych ma podbicie pod piętę, a jego obecność jest dość istotna dla wygodnego ruchu w górę. Ważne jest, aby pamiętać, że narciarze wyczynowi mają ultralekkie buty narciarskie z maksymalnym zgięciem kostki, więc tak naprawdę nie potrzebują regulowanej pięty. Po prostu większość zwykłych narciarzy będzie miała klasyczne, wielofunkcyjne buty turystyczne, które są mocniejsze i mniej elastyczne, aby zapewnić pewną wydajność i komfort podczas zjazdów. A takie obuwie po prostu potrzebuje pięty! Dlatego też większość wiązań skitourowych jest w nią wyposażona i jest to bardziej kwestia tego, w ilu pozycjach powinna się ona znajdować.

Zwykle istnieje pozycja "płaska", czyli jazda bez pięty, a następnie pierwsza pięta, poniżej i druga pięta, powyżej. Niektóre wiązania mają tylko pozycję płaską + piętę. Wybór powinien być podyktowany przede wszystkim tym, czy planujesz używać sztywniejszych butów narciarskich o niskim flexie, czy lżejszych butów o wysokim flexie.

Uważaj, niektóre wiązania narciarskie nie mają pozycji "płaskiej", a gdy są w trybie rolowania, automatycznie wchodzisz na pierwszą piętę. A to może nie być zaletą w przypadku niektórych rodzajów terenu. Na przykład długie doliny alpejskie lub długie lodowce zdecydowanie wymagają możliwości pedałowania bez pięty, a teren narciarstwa alpejskiego nie zawsze musi być w górę lub w dół...

Bardzo ważne jest również, aby można było łatwo kontrolować płytkę pięty na kijku narciarskim, dzięki czemu można wygodnie i częściej regulować wiązania.

UPRZĘŻE I ICH ZASTOSOWANIE

Każdy, kto chce myśleć nieco dalej i ma większe ambicje na nartach skiturowych, powinien zaopatrzyć się w wiązanie z otworem do wpięcia uprzęży. Ten gadżet może być całkowicie bezużyteczny w miesiącach zimowych w świeżym, głębokim śniegu (szczególnie podczas podróży w czeskich górach), ale jest absolutnie niezbędny do wiosennej jazdy na nartach na wyższych szczytach Alp.

Wyobraź sobie słoneczny kwietniowy poranek i bezpośredni start z górskiej chaty gdzieś w sercu wysokich Alp. Kuszące? Jasne, ale nie będziesz w stanie zjechać po zamarzniętym wiosennym firnie bez uprzęży. Uprzęże nie wytrzymają, a podróżowanie na nartach jest nie tylko bardzo trudne, ale może być niebezpieczne, ponieważ jeśli się poślizgniesz, możesz zjechać bardzo daleko i bardzo głęboko na tak zamarzniętym stoku. Choć Czesi nie podchodzą do tego w ten sposób, uprzęże powinny być częścią podstawowego wyposażenia każdego skialpinisty wybierającego się powyżej szczytu Śnieżki.

JAKI JEST WYMAGANY ZAKRES SIŁY ZRYWAJĄCEJ?

Tutaj zależy to po prostu od wzrostu i, co ważniejsze, wagi. Zwłaszcza jeśli jesteś jednym z cięższych alpinistów narciarskich, powinieneś mieć oko na tak zwany zakres DIN. Należy również pamiętać, że zdecydowana większość wiązań narciarskich oferuje regulowaną siłę wypięcia tylko na pięcie wiązania, podczas gdy czubek ma po prostu pojedynczą sprężynę o określonym napięciu wstępnym (zwykle 6-7 DIN) i to wszystko. Biorąc pod uwagę założenie, że 1 DIN = około 10 kg wagi narciarza, wiele osób może odczuwać potrzebę zakupu wiązania, które jest również regulowane na czubku i zapewnia większą siłę wypięcia. Jest to oczywiście możliwe, ale takie wiązanie będzie nieco bardziej wytrzymałe i cięższe.

Warto również wiedzieć, że wiele modeli wiązań skialpowych występuje w kilku podrozmiarach, w zależności od zakresu oferowanych przez nie sił wypięcia. Przykładowo, może istnieć model Women DIN 4-8 dla kobiet, a to samo wiązanie będzie również produkowane w wersji Men DIN 6-12.

REGULOWANY CZUBEK I INNE PATENTY BEZPIECZEŃSTWA - TAK CZY NIE?

Już na wstępie trzeba powiedzieć, że każda innowacja i gadżet bezpieczeństwa prawie zawsze coś dodatkowo waży. Dlatego wielu narciarzy uważa, że w prostocie tkwi siła i kończy z lekkim wiązaniem, które posiada tylko podstawowe zabezpieczenia (tj. nogę z regulowaną siłą wypięcia, która wypina się w dwóch osiach i nieregulowany czubek). Należy zauważyć, że lżejsze wiązania są również bardziej niezawodne i mniej podatne na awarie. Ta niezawodność jest bardzo ważna w przypadku wielodniowych przepraw górskich lub wypraw i wydarzeń w odległych obszarach.

Istnieją jednak również znacznie bezpieczniejsze (i cięższe) rodzaje linek i to od Ciebie zależy, który aspekt jest dla Ciebie najważniejszy. Czy to waga, niezawodność czy bezpieczeństwo upadku. W dzisiejszych czasach można również kupić wiązania z obrotową końcówką, która ma bardzo czułe i niezawodne wypinanie końcówki, wiązania z regulowaną siłą wypinania końcówki, a nawet wiązania, które poruszają się na desce, aby wyeliminować sytuacje, w których wiązanie nie wypina się z powodu ekstremalnego wygięcia narty.

Rozwiązania te są zwykle bardzo odpowiednie do freeride'u, ale mniej odpowiednie do klasycznego skitouringu i prawie całkowicie nieodpowiednie do skimountaineeringu, gdzie zależy nam głównie na niskiej wadze i awaryjności systemu.

Wielu szczęśliwych kilometrów w górę i w dół, życzy Jiří Švihálek, przewodnik górski UIAGM
www.svihalekguiding.cz/